– การภาวนามันจะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่ายแล้วแต่บุคคล บางคนฟังแล้วฟังอีกก็ไม่เข้าใจ แล้วแต่ต้นทุนที่แต่ละคนสะสมมาไม่เท่ากัน – จิตมันก็เหมือนเด็ก เรามีลูก ลูกก็เป็นอนัตตา เราบงการลูกให้เป็นไปอย่างใจเราทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปไม่ได้ “เราไม่ควรจะเข้าไปบงการ เราแนะแนวได้” – สิ่งที่เป็นคำสอนที่เป็นแก่นจริงๆ ของศาสนาพุทธก็คือ “สภาวธรรมทั้งหลายทั้งปวง ทั้งรูปธรรม ทั้งนามธรรม ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น – อย่ายึดถือในความสุขมากเกินไป อย่าไปเกลียดความทุกข์ให้มากเกินไป – สิ่งใดที่หนีไม่ได้ ก็ให้อยู่กับมันอย่างมีความสุข การแสดงพระธรรมเทศนา โดย..หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช ณ ห้องพระปกเกล้า

การปฏิบัติเริ่มต้นที่จิตจบลงที่จิต : หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช ค่อยภาวนา อย่าทิ้งจิตตัวเอง เรียนรู้จิตตัวเอง เรียนรู้จิตของเราแต่เบื้องต้น เราจะมีศีลอัตโนมัติ เพราะว่ากิเลสใดๆ เกิดขึ้นที่จิตเรารู้ทัน กิเลสครอบงำจิตไม่ได้ ศีลอัตโนมัติจะเกิด เรียนรู้จิตตัวเอง รู้ทันจิตที่ไหลไปไหลมา จิตก็หยุดการไหล ตั้งมั่นเด่นดวงขึ้นมา เราก็ได้สมาธิที่ถูกต้อง เห็นไหมเรื่องของจิตทั้งนั้นเลย แล้วในขั้นเจริญปัญญา จะเริ่มจากกาย เวทนา อะไรก็ตาม สุดท้ายมันก็ลงมาที่จิตจนได้   การแสดงพระธรรมเทศนา โดย..หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช ณ ห้องพระปกเกล้า